Miguel Angel Blanco. 17 urte.

Egunotan 17 urte betetzen dira ETAk Miguel Angel Blanco erail zuenetik. Egun gogorrak izan ziren horiek, nire bizitza osoan ahaztuko ez ditudanak. Urtero egiten nuen bezala, Errioxako San Asension nintzen, Gipuzkoako leku ezberdinetako gaztetxoak parte hartzen zuten udaleku batean laguntzaile gisa.

Egia da, garai hartan zoritxarrez ohituta geundela ETAk egiten zituen astakeriak sufritzen. Lehergailuak, bahiketak, erailketak… Baina kasu hau bereziki krudela zen. Bereziki krudela, ETAk adierazten zuen hoztasuna izugarria zelako (48 ordutan Espainiako gobernuak presoak euskal herriratzen ez bazituen, hil egingo zuen). Baten batek “asesinato a cámara lenta” deitu zuen gertatutakoa.

Larritasuneko 48 ordu izan ziren. Gure lehen erreakzioa San Asensioko plazara joatea izan zen, bertakoekin eta bisitariekin batera kontzentrazioan parte hartzera. Guztiak atsekabetuta geunden. Guzti guztiok batzen gintuen atsekabeak. Gu bezala, zeuden lekuan kontzentratzen ziren milaka eta milaka pertsonei bezala.

ETAri bost axola izan zitzaizkion pertsona baten bizia eta gizartearen atsekabea. Susmatzen genuen hala izango zela. Ikaragarria izan zen. Negar egin genuen. Uste dut milaka izan ginela negar egin genuenak. Gero etorri ziren amorrua eta haserrea. Telefonoz kontatzen zizkiguten Euskadin gertatzen zirenak. Ulergarriak izan zitezkeen gauzak, baina justifikaziorik eta aitzakiarik merezi ez zutenak. Ertzaintzak Herriko Tabernak babestu behar izan zituen.

Guzti guztia zen gogorra. Baina niretzat gogorrena isiltasuna izan zen. 48 ordu horietako atsekabe unea bizi eta euren barruan gizaki egiten gaituena aurkitu ez zutenen isiltasuna. Beste edozeren gainetik estrategia politikoa kokatzearen adierazgarririk gordinena izan zen hura. Eta nola bizi gaitezke honelakoen aurrean isilik egoteko kapaz direnekin? Bizi gera. Ez dago beste aukerarik. Baina orain dela 17 urte gertatutakoa ahaztu gabe. Inoiz baino garbiago jakinda ez dagoela ezer pertsonaren eta bere duintasunaren gainetik. Baina jakinda ere gure artean ba dela honela pentsatzen ez zuenik eta ez duenik. Horietaz ez naiz fio, ez orduan eta ezta orain ere.

Gora Errepublika?!

Ekainaren 2an Juan Carlos erregeak abdikatzeko asmoa zuela plazaratu zuenetik, errepublika eta monarkiaren arteko eztabaida bilakatu da antza elkarrizketa eta eztabaida gai nagusia Espainian. Hori ikusita, burura datorkidan lehen galdera honakoa da: Batzuk ez al dira konturatu azken 36 urte hauetan Espainia monarkia parlamentarioa izan dela? Egia esan, harrigarria da lokartuta zeuden joerak nola astintzen diren ikustea.  Oso lokartua zeuden behintzat orain  Diputatuen Kongresuan Alderdi Sozialistaren erabakien kontra jarduten duen Diputatu donostiarraren joerak. Donostiako alkate izandakoak ez zuen arazo handiegirik izan 20 urtetan erregearen erretratua gure Pleno Aretoko buruan edukitzeko. 20 urte asko dira hura han zegoela ez ikustekoa.

DOCU_GRUPO

Bildu etorri behar izan zen ditxosozko koadro hori kentzera. Ez daukagu argi ordea zergatik kendu ote zuen, gerora Udaletxearen balkoian espainiako bandera errepublikarra jartzeko halako joera adierazi izan baitu. Bilduk, abdikazioaren berri izan bezain laster egindako keinuekin erabat bat datorren joera. Batzuk ez zuten inolako erreparorik izan Estatuak izan beharreko gobernu formari buruzko eztabaidan buru-belarri sartzeko. Egunetik gauera, inposatua omen den Hegoaldeko Euskal Lurraldeen errealitate administratiboa ez onartzetik, Espainiarentzat egokiena den gobernu erregimenaren eztabaidan sutsuki parte hartzera. Ene bada! Eskerrak azken unean ideologoren/komisarioren batek agindua eman duela, errepublika izenari “euskal” abizena jartzeko agindua. Ordurako ikusi dugu ikusi beharrekoa ordea.

gure esku

Laster Felipe VI. etorriko da, gero baliteke Leonor izatea. Eta espainolek nahi izan ezkero, baita errepublika ere. Erabaki nahi badute egin dezatela. Ongi deritzot, baina benetan, nik ez daukat horri buruz erabakitzeko interes berezirik. Nahiago dut nire Herriaren, Euskadiren inguruan erabakitzea, bakean, askatasunean eta berdinetik berdinera. Hori adierazi zuen aurreko igandean Durangotik Iruñara milaka euskaldunek osatu genuen kateak. Ikusiko dugu orduan, beraien erabakitzeko eskubidea aldarrikatzen duten errepublikarren gurearekin zer egiten duten. Ea errespetatzeko gai diren. Edo honetaz hitz egiteko beste norbaitek abdikatu behar izango ote du?

Leku bat Donostian Ramon Labaienentzako

Ramon Labaienek zuen donostiar izaera sakonak eta egun ezagutzen dugun Donostiaren eta Euskadiren oinarriak ezartzean egindako ekarpenak gure Hiriaren aitorpena merezi dutelakoan nago. Labaien Donostiako alkatea izan zen 1983tik 1987ra eta haren heriotzak giza goratasun eta goratasun politiko handiko pertsona baten desagerpena ekarri digu; Labaienen ekarpena guztiz garrantzitsua izan zen gaur egun ezagutzen ditugun Donostiaren eta Euskadiren oinarriak ezartzean. EITB edota Donostian egoitza duen Euskadiko Orkestra Sinfonikoa bezalako erakundeak sortzen ezinbestekoa izan zen. Alkatea zelarik, besteak beste, Maria Cristina hotela bultzatzearen eta oso zaila zen unean Zinemaldiari eustearen aldeko apostua egin zuen. Ramon Labaianek gauza asko eta lan handia egin zuen hiri honen alde, horregatik ondo baino hobeto merezi du Donostiak bere kale bati haren izena ematea.

Non oroitu dezakegu Ramon Labaien Donostian?  Ramonek hainbeste bultzatu zuen Maria Cristina Hotelaren alboan dagoen plazatxoa  kokapen egokia delakoan nago. Sinbolikoki esanahi handia duen lekua da hau. Merezitako aitorpenaren tamainakoa gainera.

unnamed

 

 

 

Izan zirelako gara. 100 urteko konpromisoari esker mila.

izan zirelako gara

Gaur Donostiako Bulebarrean ekitaldi bat egin dugu 1911n lehen zinegotzi akta lortu zenetik gaurdaino Donostiako Udaletxean lanean aritu diren berrogeita hamar bat zinegotziak. Ekitaldian gurekin izan dira Euzkadi Buru Batzarraren presidentea, Andoni Ortuzar eta  Gipuzko Buru Batzarreko presidentea , Joseba Egibar. Baita ere diren eta izan diren zinegotzi donostiarrak eta hauen familiak.

EAJ-PNVko zinegotziak Donostiako Udaletxean mende batean zehar buruturiko lanak bi zutabe irmo izan ditu beti oinarri: Euskadirekiko zein Donostia ireki eta anitz batetiko grina eta gure herriaren askatasunarekiko maitasuna, elkarrenganako errespetutik eta herri hau osatzen dugun guztion askatasunetik ulertzen duguna. Horiexek dira, hain zuzen, gure alderdiaren jardunari eusten dioten oinarriak.

Lehen alkate abertzaleek, Jesús Mari Alkainek eta Ramón Labayenek, diktadura frankistaren ondoren Donostiaren birsortzearen oinarriak ezarri zituzten. Alkainek asmatu zuen udala kiebran zegoela eta politikoki, sozialki eta ekonomikoki ezin zailagoa zen une batean hiria aurrera ateratzen. Ondoren, Ramon Labayenek amets egiteko eta gaur egun ezagutzen dugun hiria itxuratu zituzten proiektuen alde egiteko gaitasuna izan zuen. Horrek behar du izan Donostiak 2016ko Europako Kultur Hiriburutzak dituen zailtasunen aurrean segitu beharreko inspirazioa. Gauzak Alkainek eta Labayenek egingo zituzten bezalaxe egin behar dira. Donostiak 2016ren alde egin behar du, ondo eta irmoki egin ere.

Aurrekontuak Donostian

Aitortu behar dut ez dela erraza aurrekontu alternatibo baten oinarriak adostea gure Hiriak duena bezalako  Udal Gobernu batekin. Jarduera balantze eskasa aurkezten duen Udal Gobernua baita Donostiakoa, gehiegitan, hiri anitz eta konplexu batetan erabakiak hartzea baino “etxekoei” keinuak egitea gustatzen zaion Gobernua. Guzti hori Donostiaren etorkizuna jokoan dagoenean gainera.
Udal Gobernuak berak aurkeztu zuen aurrekontu proiektua da diodanaren adierazgarri argia. Gatibua den aurrekontu mugatua, Udaletxea Hiriaren jarduera ekonomikoa pizteko eta laguntzeko motore izan behar duela sinesten dugunontzat  guztiz desegokia. Inbertsioen beherakada zekarren aurrekontua, zerga bidez eta Udal Finantzaketarako Foru Fondoaren bidez (alegia, Aldundiak jasotzen dituen zergetatik dagokigun partea) dauzkagun sarrera ia guztiak agortzen zituen gastu korrontearen gorakada zekarren aurrekontua. Udalaren inbertsiorako ahalmena lursailen salmentatik edo zorpetzetik lortu zitekeenera mugatua geratzen zen horrela. Bi kontzeptu hauegatik lortzen diren diru sarrerak minimotan dauzkagu eta ez dago esan beharrik, egun bizi dugun egoerak eta Udal Gobernuaren kudeaketarako trebeziak ez dutela 2014rako panorama hoberik irudikatzen.
Eta horrela genbiltzala denboralea etorri zitzaigun. Donostiak Otsailaren 2an jasandako denboraleak eragindako kalteak begi bistan utzi zuten Udal kontuek horrelakoei aurre egiteko zeukaten ahuldadea. Bilduren Udal Gobernuak aurkeztu zituen aurrekontuek ez zuten margenik eskaintzen, seguruak diren diru sarrerak (hiritarrek  txintxo-txintxo ordaintzen ditugun zergetatik datozenak alegia) zuzenean gastu korronteak jaten zituelako. Egia da gastu korrontea behar beharrezkoa dela zerbitzu publiko egokiak eskaintzeko, baina egia da ere honen igoerari eutsi ezean Udalaren etorkizuna hipotekatuta geratzen dela.
Egia esanda, gustatu ala ez, jasandako denboraleen eraginek markatutako urtea izango da aurtengoa, bereziki otsailaren 2koaren eraginek. Poz gutxi eta esfortzu dezente beharko ditugu oraindik gure Hirian ikusi daitezkeen matxurak konpontzeko. Dudarik gabe Erakunde guztiek bat egin beharko dutela lan horretan, baina baten batek pentsatzen badu Udalari hau doan irtengo zaiola oso oker dabil. Oraingoz 1.800.000 eurotako partida irekia sortuko da guzti honi aurre egiteko. Zabaldu egin beharko delakoan nago, ikusiko dugu zenbateraino.
Aurrekontu berria zekarren Osoko Zuzenketa eztabaidatu eta onartu zen Otsailaren 20ko Plenoan, oposizioko beste taldeek zioten denboralearen eraginei aurre egiteko partida sortzeak guztien babesa erraz izango zuela. Beraien ustez beraz, ez zen beharrezkoa aurrekontu batzuk onartzea. Ez dut talde horien borondatea zalantzan jarriko, baina ez da egia aurrekontua behar ez denik, partida hori diruz hornitzeko ezinbestekoa baita sarrerak nonbaitetik izatea. Hori da hain zuzen ere ostiraleko Plenoan  onartu den aurrekontu alternatiboak lortzen duena. 251 aldaketa egin ondoren, 6,2 miloi euro tokiz aldatzen dira (aurrekontu osoaren %1,8a da hori, zuzenak ez diren informazioei so egiten dieten kazetariek dioten %0,7tik dezente gorago). Gastu korronte netoa 2,5 miloi eurotan jaistea lortzen da, inbertsio ahalmenean gora eginaz. Honela, denboralearen eraginei aurre egiteko poltsa sortzen da, eta beharrezkoak diren hiri mantenu eta birgaitzeak egiteko kopuruak ere handitzen dira. Azken honen beharra hiritarrek adierazten digute euren kexen bitartez, eta baita gure begiek ere, bistakoa baita Hiriak arlo honetan txukuntasuna galdu duela. Beste diru partida berriak ere sartu ditugu, Altzan polikiroldegi berria egiteko urtez urteko konpromisoa edo ikerketa proiektuak garatzeko kopuruak adibidez. Gauza batzuek ezin izan ditugula sartu? Jakina, baina gero ez egiteko nahiago genuen ez sartzea.
Guzti hau gastu soziala ukitu gabe, lehena pertsonak direla garbi daukagulako. Are gehiago bizi dugun egungo egoera berezian.
Donostiak 2014ean aurrekontuak izango ditu beraz. Poztasunerako gauza handirik gabe baina behar denari aurre egiteko egokiak. Eta gure Hiriari eman dizkiogu ona delakoan gaudelako, zailtasun une honetan beharrezkoa delako. Gure obligazioa da arduraz jokatzea eta horrela egin dugu. Batzuei ez zaie nonbait gustatu, Bilduri airea eman diogula diote. Batzuetan badirudi Bildu airerik gabe uztearren ez zaiela axola Donostia airerik gabe uztea. Ba guri ez.

San Sebastian eguna gertu… danbor hotsa nonahi

Aurten ere, eguraldia lagun, egun zoragarria pasatzeko aukera izango dugu
Aurten ere, eguraldia lagun, egun zoragarria pasatzeko aukera izango dugu

Badator, gertu daukagu San Sebastian eguna. Egun hauetan kalean zoazela edonon entzuten da danbor hotsa. Norbaitek ez al du entseguetatik datozen danborren hotsik entzun oraindik? Arratsaldeko 19:00etatik hasi eta gaueko 21:00ak pasa arte adi egotea besterik ez da behar. Donostiarrok ba dugu abilezia berezi bat, danborren erritmoa entzunda zein pieza entseatzen ari den asmatzeko, hala da bai. Edo hala zen orain dela gutxi arte, pieza berriak sartzeari ekin zioten arte.

Aurreko urtean Hiria erre zutela bi mende pasa zirela eta Donostiako Zortziko martxa zaharra jotzen zuten batzuek. Ez zen batere erraza izan ikastea. Aurten, Peter Ansorenak bota digu berea. San Sebastian egunaren aurretik ohikoa den bezala, Igandean ospatu zen Txistularien kontzertuan (kontzertu aparta bestalde) Kresalako gaztetxoek “Maritxu” abestu ziguten danbor hotsez lagundurik. Abesti famatua, emakumearen libertatearen adierazgarri diren iturriko abestien generokoa dela kontutan hartuta eta emakumen parte hartzea bultzatzeko asmotan, danborrarien errepertorioan sartzea proposatu zuen Ansorenak.

Helburua laudagarria izanda ere, ez dakit ordea musika aldetik hain egokia ote den honelako abestia danborrez laguntzea. Gainera, danbor eta upelekin jokoa eginaz, danborrak Bartolorena eta Upelak Maritxurena egiten zuten, mutilek “Maritxu nora zoaz…” eta neskek “Iturrira Bartolo… abesten zuten bitartean. Nire danborradan danborra jotzen duten emakume dezente daudela eta upela jotzen dugun gizonezko asko gaudela kontutan hartuta, nahaspila ederra… Inongo izaera martzialik ez duen doinua izanda gainera, ez dakit nik hau ote den ba danborrada batentzat abestirik egokiena…

Egokiagoa iruditu zitzaidan Kontzertua ixteko aukeratu zen pieza, guztiok ezagutzen dugun Pablo Sorozabalen “Debako martxa”. Edo hobeto esanda, “irugarren kalez kale” deiturikoa. Danborradaren errepertorioa zabaldu nahi bada, horra hor pieza egokia. Ez dut Donostian gustatzen ez zaionik ezagutzen. Ba du oilo ipurdia jartzeko gaitasun berezi hori, Sarriegik bere piezekin hain trebeki erabiltzen zuena bezalakoa. Eta jo dezatela upelarekin gizonek zein emakumeek edo danborrarekin mutilek nahiz neskek, bakoitzak nahi duen uniformez jantzita eta trebezia handiena duenak zuzenduta, Pablo Sorozabal donostiarraren omenez eta batez ere guztion barruko sua piztuta. Hori baita San Sebastian eguna munduan bakarra egiten duena!