Kategoria: Donostia

Hiriko udako kultur jarduerein buruz luze eta zabal hitz egiteko aukera izan dugu gaur goizean hiriko kultura eragile esanguratsuenekin egin dugun lan-bileran. Urtea zaila izaten ari da, eta beraz, eskerrak emateko unea ere bada: alde batetik, eragile guztiei egindako lanagatik, eta bestetik, publikoari egindako kultura eskaintzari hain ondo erantzuteagatik.

Osasun-larrialdi honetan hirion erresilentziari buruz asko hitz egin da. Eta uste dut esan dezakegula Donostia ederki baino hobeto aurre egiten ari zaiola egoerari. Ziur naiz hiria indartua aterako dela egoera honetatik, eta balioak, elkartasuna eta enpatia duen hiri bezela ikusiko gaituztela. Hortaz, uste dut hiriaren erresilentzia-dibidendua garrantzitsua izango dela.

Iaz, gaurko egunez, Victoria Eugenia Antzokia berriro zabaldu genuen osasun-langileei eskainitako gala batekin. Egun, tunelaren amaiera ikusten ari gara, baina ezin dugu erlaxatu eta, beraz, iaz kultura agertokiak zabaldu genituenean eman genuen mezu bera errepikatzeko unea da: kultura osasunez goza dezagun.

Donostia kultura hiria da, eta uda honetarako kultura eskaintza zabala prestatu dugu, betiere, egoerari egokituta. Izan ere, ezin dugu ahaztu kulturak aberastasuna sortzen duela, bai ekonomikoa, baita ezagutza eta aberastasun emozionala ere.

Hori dela eta, lau ardatza landu ditugu:

1- Zuhurtzia: hortik Osasunez gozatu goiburua.

2-Dinamismoa: egoerari egokitutako plangintza ezberdinak prest ditugu.

3- Hiria inoiz baino gehiago kultura agertoki batean bilakatuko da, hain zuzen ere, hiriko leku eta paisai guztiekin jokatzen duen agertokian.

4- Denboraldiko eta gertuko eskaintza, baina beti, munduari irekitako eskaintza.

Uste dut pasa duguna eta bizi duguna ikusita, donostiarrok uda berezia merezi dugula, kultura jarduera aberats eta anitzez beteta, guztiok goza dezagun, eta era beran, bisitatuko gaituztenek gure nortasuna errespetatuz ere goza dezaten.

Donostiak udako kultur denboraldia ireki du eskaintza aberats, oparo, anitza eta irisgarriarekin, hau da, publiko guztiontzako eskaintzarekin. Eta eskaintza hori dinamikoa izango da, hurrengo hilabeteetako osasun-egoerara egokituta egongo delako.

Eskaintza gaindiezina, osatua eta anitza izango da, hain zuzen ere, modu askotan eta leku askotan gozatu ahal izango den eskaintza. Eta era berean, kultura sektorearen eta zerbitzu-osagarrien jarduera bizirik mantentzen lagunduko du.

Beraz, une zail batean Donostiak kultur jarduera mantentzearen alde egiten du, hain gaizki pasatzen ari den sektoreari laguntzeko. Eta sektore horri egin diezaiokegun ekarpenik onena programatzea da.

Uda honetan, kultura osasunez gozatu!

Duela urte batzuk hasitako abentura baten emaitza aurkeztu dugu gaur. Eta abentura horrek, donostiar batek, Cristina Iglesiasek, izandako amets batean du abiapuntua.

Cristinak, hain maite duen hirian, esku-hartze artistiko bat non eta nola egin irudikatzen hasi zenean, hiriko hainbat toki eta txoko aztertu zituen. Eta, halako batean, artista haundiek, jenioek soilik izaten duten inspirazio une bat izan zuen: bere lanak uhartean izango zuen kokalekua.

Aitortu behar dut abentura zoragarri honen uneren batean honakoa pentsatu dudala: “nork eskatu dit horrelako batean sartzeko?”. Izan ere, urte luze hauetan une zailak bizi izan ditugu. Baina une horien guztien gainetik, beti egon da proiektu hau berezia izango zelaren sentimendua, hain zuzen ere, hitzekin edo ohiko argudioekin zehazteko zaila den sentimendua.

HONDALEA gauza asko dira. Gure hiriak, Donostiak, kulturaren eta artearen alde egiten duen apustua da, gure izaeraren eta izan nahi dugunaren apustua. Eta era berean, sormen handiko unean artista batek egindako artelana da.

Une honetan oroimen une berezia izan nahiko nuke Haritz Galarragarekin. Proiektuan lan egin zuen, baina tamalez, egun ez dago gurekin emaitza ikusteko.

HONDALEAk lotura du ametsekin, pertzepzioekin, itsasoaren eta naturaren memoriarekin. Gure aurretik badiaren erdian dagoen uhartean bizi izan direnen memoriarekin: komentua ireki zuten mojek, hemen isolatzen zituzten lepradunek, eta nola ez, J1968.urtea arte etxe honetan bizi izan ziren Jose Manuel Andoin azken itsas-argi gizonaren eta bere ama Maria Torralboren memoriarekin.

HONDALEAk ere ahaztuta genuen hitz bat berpiztu du gure euskaran. Zentzu horretan ere memoria ariketa bat egin du, hizkuntzaren memorian hain zuzen.

Ziur nago, hemendik aurrerako Donostia ezin izango dugula irudikatu HONDALEAK eskaintzen duen esperientziarik gabe. Alde horretatik, hiria aberastuko du, eta honaino etortzen den oro ere aberatsago itzuliko da bueltako bidaian.

Cristina: brotzea, alabastroa, hutsunea, forma arrokatsuak, ura eta itsasoaren soinuaren bidez zerbait paregabea sortu duzu, hain zuzen ere, bakarrik hemen, Donostian, Santa Klara Uhartean, zure hirian, ikusi eta disfrutatu ahal izango dugun zerbait.

Argazki gehiago: https://flic.kr/s/aHsmVSqAQJ

Poza. Zoramena. Zirrara. Emozioa. Malkoa. Garrasia. Besarkada. Ilusioa. Harrotasuna. Sufrimendua. Indarra. Kemena. Fedea. Taldea. Reala.

Bart bizitako sentimenduak adierazten dituzten hitzak jasotzen luze segi nezakeen, asko bait dira. Hitz guztiek ezin dute bildu barruan daukagun poz guztia. Ikaragarria delako. Talde honek sekulakoa egin du. Hiri eta lurralde bati aspaldiko pozik haundiena eman dio. Bizitako urte malapartatu honetan, hain beharrezkoa genuen albistea etorri zaigu Imanolek maisuki zuzentzen duen taldearen eskutik.

Gure herrietako etxeetan berriz ere bandera txuri-urdinak ikusi ditugu azken asteotan. Hori izan da taldearen lehen garaipena: berriz ere realzaleon harrotasuna agerian jartzea. Jenerazio berriek badute iada aspaldiko izenak ordezkatzeko motiborik: Arconada, Zamora, Satrus, Lopez Ufarte etabarrek, Illara, Oyarzabal, Isak, Merino eta gainontzeko jokalari guztien izenei egin beharko diete lekua Realaren historian. El Molinon, Atotxa eta La Romadera futbol zelaiekin batera, La Cartuja ere aipatu beharko dugu aurrerantzean.

Azken bi urteotan Realak berpiztu egin bait du sugarra. Joko moderno, erakargarri eta ausarta izan da bere nortasun adierazlea. Imanolek burua eta bihotza txertatu ditu taldean, eta taldeak, zaleongan. Inoren konplexurik gabe, errespetuz beti, partida on eta ez hain onekin, baina beti ideia nagusiari tinko eutsiz.  Horrexegaitik merezi izan du askoren txaloa, baita gure mugetatik haratago ere.

Baina talde honek titulu bat behar zuen. Garaipen garrantzitsu bat merezi zuen. Eta hementxe daukagu. Hainbestetan amestutakoa iritsi da azkenean. Sufrituz, baina horrek are haundiago egiten du garaipena. Guztiok sentitu gara garaipen horren parte. Ez dakit jokalariak zenbaiteraino jabetuko diren zein garrantzitsua den garaipen hau milaka eta milaka pertsonentzat. Askori, azken urte ziztrin honetako bizipozik haundiena eman die.

Une berezi honetan, norbaiten aipamena egin nahiko nuke. Talde hau ez litzateke honaino iritsi izango azken hamar urteotan presidente izan duen Jokin Aperribayren lanagatik izan ez balitz. Gogoratu besterik ez dago zein egoera zailean hartu zuen taldea Jokinek. Eta gaur egun gutxi izango dira Realaren egoeran: etxeko jende gaztean oinarrituz, emakume zein mutilen futbol taldeek bi lorpen historiko lortu dituzte azken urteotan. Taldearen egoera ekonomikoa ere sendoa da, eta horrek etorkizun oparoa eskaintzen dio. Gogoan dut duela hiru urte, bilera batean, nola adierazten zuen Jokinek konbentzimendu osoz, jokalari jenerazio honek titulu bat eskuratuko zuela. Onartu beharra daukat orduan desio baten moduan entzuten nituela hitzok. Baina Jokinek benetan hitzegiten zuen, sinistitua zegoen, fedea zuen. Uste dut bakoitzari berea zor zaiola, eta lorpen honen meritu zati bat Jokini dagokiola.

Imanol izan da Jokinen fede hori gorpuztea eta gauzatzea lortu duen gizona. Bera izan da traineruaren lemazaina, patroia. Berak lortu du jokalari multzo bat talde egitea. Bakoitzaren trebeziak taldearen mesedetan jartzea. Beti lanaren bitartez, gosea eta anbizioa kutsatzea. Oriotar zintzo eta kementsu honen eskutik etorri zaigu realzaleoi berriz ere txuri-urdin sentitzearen harrotasuna.

Azken hitzak zaletu guztientzat dira. Ehun urte luzeko historia duen talde honek gailur hau gainditu badu hori, hein haundi batean, atzean duen auspo eta bultzadari esker izan da. Talde batek atzean herri baten hatsik ez baldin badu, kirol club arrunt bat besterik ez da. Barrutik huts dagoen oskola. 

Sinistuta nago oraingo garaipenak jarraipena izango duela, eta oraintxe bizitzen ari garela Realaren beste urrezko garai bat. Neskek ireki zuten bidea, eta mutilek hartu dute lekukoa. 

Hori guztia bizitzea eta gozatzea egokitu zaigu. Horrexegatik, penak alde batera utzi eta bizi dezagun une hau gure poza eta zoriona ingurukoekin partekatuz. Errespetuz, tentuz eta arduraz jokatuz, beti ere.

Donostiar guztion izenean, sekulako harrotasunez, talde guztiari, eskerrik asko eta zorionak! Bejondeizuela!!

BAT, BI, HIRU, LAU, BOST, SEI, ZAZPI…REAL! TXAPELDUNAK!!