Kategoria: Donostia

Duela urte batzuk hasitako abentura baten emaitza aurkeztu dugu gaur. Eta abentura horrek, donostiar batek, Cristina Iglesiasek, izandako amets batean du abiapuntua.

Cristinak, hain maite duen hirian, esku-hartze artistiko bat non eta nola egin irudikatzen hasi zenean, hiriko hainbat toki eta txoko aztertu zituen. Eta, halako batean, artista haundiek, jenioek soilik izaten duten inspirazio une bat izan zuen: bere lanak uhartean izango zuen kokalekua.

Aitortu behar dut abentura zoragarri honen uneren batean honakoa pentsatu dudala: “nork eskatu dit horrelako batean sartzeko?”. Izan ere, urte luze hauetan une zailak bizi izan ditugu. Baina une horien guztien gainetik, beti egon da proiektu hau berezia izango zelaren sentimendua, hain zuzen ere, hitzekin edo ohiko argudioekin zehazteko zaila den sentimendua.

HONDALEA gauza asko dira. Gure hiriak, Donostiak, kulturaren eta artearen alde egiten duen apustua da, gure izaeraren eta izan nahi dugunaren apustua. Eta era berean, sormen handiko unean artista batek egindako artelana da.

Une honetan oroimen une berezia izan nahiko nuke Haritz Galarragarekin. Proiektuan lan egin zuen, baina tamalez, egun ez dago gurekin emaitza ikusteko.

HONDALEAk lotura du ametsekin, pertzepzioekin, itsasoaren eta naturaren memoriarekin. Gure aurretik badiaren erdian dagoen uhartean bizi izan direnen memoriarekin: komentua ireki zuten mojek, hemen isolatzen zituzten lepradunek, eta nola ez, J1968.urtea arte etxe honetan bizi izan ziren Jose Manuel Andoin azken itsas-argi gizonaren eta bere ama Maria Torralboren memoriarekin.

HONDALEAk ere ahaztuta genuen hitz bat berpiztu du gure euskaran. Zentzu horretan ere memoria ariketa bat egin du, hizkuntzaren memorian hain zuzen.

Ziur nago, hemendik aurrerako Donostia ezin izango dugula irudikatu HONDALEAK eskaintzen duen esperientziarik gabe. Alde horretatik, hiria aberastuko du, eta honaino etortzen den oro ere aberatsago itzuliko da bueltako bidaian.

Cristina: brotzea, alabastroa, hutsunea, forma arrokatsuak, ura eta itsasoaren soinuaren bidez zerbait paregabea sortu duzu, hain zuzen ere, bakarrik hemen, Donostian, Santa Klara Uhartean, zure hirian, ikusi eta disfrutatu ahal izango dugun zerbait.

Argazki gehiago: https://flic.kr/s/aHsmVSqAQJ

Poza. Zoramena. Zirrara. Emozioa. Malkoa. Garrasia. Besarkada. Ilusioa. Harrotasuna. Sufrimendua. Indarra. Kemena. Fedea. Taldea. Reala.

Bart bizitako sentimenduak adierazten dituzten hitzak jasotzen luze segi nezakeen, asko bait dira. Hitz guztiek ezin dute bildu barruan daukagun poz guztia. Ikaragarria delako. Talde honek sekulakoa egin du. Hiri eta lurralde bati aspaldiko pozik haundiena eman dio. Bizitako urte malapartatu honetan, hain beharrezkoa genuen albistea etorri zaigu Imanolek maisuki zuzentzen duen taldearen eskutik.

Gure herrietako etxeetan berriz ere bandera txuri-urdinak ikusi ditugu azken asteotan. Hori izan da taldearen lehen garaipena: berriz ere realzaleon harrotasuna agerian jartzea. Jenerazio berriek badute iada aspaldiko izenak ordezkatzeko motiborik: Arconada, Zamora, Satrus, Lopez Ufarte etabarrek, Illara, Oyarzabal, Isak, Merino eta gainontzeko jokalari guztien izenei egin beharko diete lekua Realaren historian. El Molinon, Atotxa eta La Romadera futbol zelaiekin batera, La Cartuja ere aipatu beharko dugu aurrerantzean.

Azken bi urteotan Realak berpiztu egin bait du sugarra. Joko moderno, erakargarri eta ausarta izan da bere nortasun adierazlea. Imanolek burua eta bihotza txertatu ditu taldean, eta taldeak, zaleongan. Inoren konplexurik gabe, errespetuz beti, partida on eta ez hain onekin, baina beti ideia nagusiari tinko eutsiz.  Horrexegaitik merezi izan du askoren txaloa, baita gure mugetatik haratago ere.

Baina talde honek titulu bat behar zuen. Garaipen garrantzitsu bat merezi zuen. Eta hementxe daukagu. Hainbestetan amestutakoa iritsi da azkenean. Sufrituz, baina horrek are haundiago egiten du garaipena. Guztiok sentitu gara garaipen horren parte. Ez dakit jokalariak zenbaiteraino jabetuko diren zein garrantzitsua den garaipen hau milaka eta milaka pertsonentzat. Askori, azken urte ziztrin honetako bizipozik haundiena eman die.

Une berezi honetan, norbaiten aipamena egin nahiko nuke. Talde hau ez litzateke honaino iritsi izango azken hamar urteotan presidente izan duen Jokin Aperribayren lanagatik izan ez balitz. Gogoratu besterik ez dago zein egoera zailean hartu zuen taldea Jokinek. Eta gaur egun gutxi izango dira Realaren egoeran: etxeko jende gaztean oinarrituz, emakume zein mutilen futbol taldeek bi lorpen historiko lortu dituzte azken urteotan. Taldearen egoera ekonomikoa ere sendoa da, eta horrek etorkizun oparoa eskaintzen dio. Gogoan dut duela hiru urte, bilera batean, nola adierazten zuen Jokinek konbentzimendu osoz, jokalari jenerazio honek titulu bat eskuratuko zuela. Onartu beharra daukat orduan desio baten moduan entzuten nituela hitzok. Baina Jokinek benetan hitzegiten zuen, sinistitua zegoen, fedea zuen. Uste dut bakoitzari berea zor zaiola, eta lorpen honen meritu zati bat Jokini dagokiola.

Imanol izan da Jokinen fede hori gorpuztea eta gauzatzea lortu duen gizona. Bera izan da traineruaren lemazaina, patroia. Berak lortu du jokalari multzo bat talde egitea. Bakoitzaren trebeziak taldearen mesedetan jartzea. Beti lanaren bitartez, gosea eta anbizioa kutsatzea. Oriotar zintzo eta kementsu honen eskutik etorri zaigu realzaleoi berriz ere txuri-urdin sentitzearen harrotasuna.

Azken hitzak zaletu guztientzat dira. Ehun urte luzeko historia duen talde honek gailur hau gainditu badu hori, hein haundi batean, atzean duen auspo eta bultzadari esker izan da. Talde batek atzean herri baten hatsik ez baldin badu, kirol club arrunt bat besterik ez da. Barrutik huts dagoen oskola. 

Sinistuta nago oraingo garaipenak jarraipena izango duela, eta oraintxe bizitzen ari garela Realaren beste urrezko garai bat. Neskek ireki zuten bidea, eta mutilek hartu dute lekukoa. 

Hori guztia bizitzea eta gozatzea egokitu zaigu. Horrexegatik, penak alde batera utzi eta bizi dezagun une hau gure poza eta zoriona ingurukoekin partekatuz. Errespetuz, tentuz eta arduraz jokatuz, beti ere.

Donostiar guztion izenean, sekulako harrotasunez, talde guztiari, eskerrik asko eta zorionak! Bejondeizuela!!

BAT, BI, HIRU, LAU, BOST, SEI, ZAZPI…REAL! TXAPELDUNAK!!

2020ko martxoak muga bortitza markatu du. Egoerak hainbat proiektu moteldu ditu eta beste hainbat egoera bizkortu, baina hiriak dituen oinarriak ez dira aldatu. Martxoaren 11tik gaur arte, udalaren baliabide eta indarrak osasun krisiaren kudeaketara zuzendu dira. Akatsak egin dira, zalantzak egon dira, baina erantzuna ematen jakin izan dugu, pertsona askoren laguntzari esker.

Gauza asko egin dira azken hilabeteotan, baina bi aipatu nahiko nituzke: Lagunkate ekimena, adin nagusikoen inguruan komunitatea egiteko; eta kultura jarduera mantentzea.

Krisiaren ondorioak nabarmenak dira esparru guztietan, eta ondorioz, 2.000 langabetu gehiago daude Donostian. Ekonomia eta enplegua berreskuratzearen aldeko lana egiten jarraitzen dugu. Eta hori da hiritarren alde eta hiriaren gizarte kohesioaren alde egin dezakegun apusturik onena.

Arduraz jokatzea dagokigu. Eta azken hilabeteotan ikasitakoa etorkizunerako baliagarria izango da. Etorkizun horretan iraunkortasuna giltzarria izango da, bai soziala, baita ekonomikoan eta ingurumenaren arloan ere.

Eta horretarako, duela urtebete aurkeztu genuen gobernu programak inoiz baino garrantzi handiagoa du. Hori da Udalak jarraitu beharreko bide orria hiriaren etorkizunari heltzeko.

Kalitatezko enplegua sustatzea eta ekonomiaren garapena ildo nagusienetakoak izaten jarraituko dute. Berrikuntza, teknologia zientza eta formazioa sustatzearen aldeko konpromisoa erabatekoa izaten jarraitzen du.

Gizarte kohesioaren aldeko lanek garrantzi handiagoa hartzen dute egoera honetan. Gure lehentasuna da sortzen diren beharrei aurre egitea eta gizarte politikak lehenestea inor atzean ez gelditzeko.

Donostiako etxebizitza plana garatzen jarraituko dugu, bereziki, gazteek euren bizitza proiektua hirian egiteko helburuarekin. Hutsik dauden etxebizitzak merkaturatzea eta kaleratzerik ez gertatzeko bitartekari lanak egiten jarraitzea izango da lan ildoetako bat.

Giza Eskubideak eta euren balioak sustatzeko lanean jarraituko dugu. Memoria Historikoa, hirian bortizkeriaren biktimen oroimena eta bizikidetzaren sustapena dira lantzen jarraituko ditugun ardatzak.

Oztopoak oztopo kultura egitasmo nagusienak aurrera jarraitzen dute. Haizearen Orrazia Gizateriaren Ondare izendatua izateko lehen pausoak eman ditugu.

Klima DSS2050 estrategiak hiri jasangarriago bat izateko ibilbide orria da. BEI-a martxan jartzea, topoaren igarobidea, abiadura handiaren iritsiera, eta Dbizi zerbitzu berriaren martxan jartzea abenduan estrategia horren parte dira.

Kontu publikoak kudeatzeko izandako zuhurtziari esker osasun- eta ekonomia-krisiari aurre egin izan diogu. Zuhurtzi horri esker laster 13 milioi euro bideratu ahal izango ditugu inbertsioak egitera.

Udalak gastu arruntari eutsi dio oinarrizko zerbitzuei eragin gabe, eta horrek 40 eta 45 milioi euroko defizitza utziko du. Esfortzuak egiteko prest gaude hiritarrek jasotzen dituzten zerbitzuen kalitatea ez gutxitzeko.

Hiriak oinarri sendoak ditu, eta ziur naiz egoera honi ere aurre egingo diogula. Guztion laguntzarekin egun dauden laino beltzak desagertzea lortuko dugu, eta Donostia donostiar guztiontzat hiri hobeago bat egiten jarraituko dugu.

Hitzaldia osorik: politika orokorreko plenoa 2020

Aurtengo apirilaren 29an, konfinamendu betean, hiriko kultur eragile nagusiak bildu ginen.

Topaketa honek bi helburu zituen. Alde batetik, eragileak programazioan jasaten ari diren ondorioekin zerikusia duten gai guztiak mahai gainean jartzea. Bereziki azpimarratuz sortzaileen, banatzaileen eta kulturaren zuzeneko erakusketa osoaren zerbitzu osagarrien balio-katea.

Eta, bestetik, hirian kultura-programa bat eskaini ahal izateko makinak prestatzea, segurtasun-neurrietara eta edukierara egokituta, eta, batez ere, tokiko ehuna babesteko.

5 hilabete igaro dira apirilaren 29 hartatik, eta gaur, 5 hilabeteren ondoren, segurtasun osoz esan dezakegu egun hartan hartutako erabakia zuzena izan zela.

Ekainean liburutegien sarea eta museoak ireki genituen, baita Victoria Eugenia Antzokia ere, Estatuan aitzindariak izan ginelarik oihala altxatzen eta argiak pizten.

Uztailean udako antzerki-denboraldiari ekin genion berriro, eta lehen jaialdia egin genuen hirian: 55. Donostiako Jazzaldia. Estatu osoan egin den bakarra da, eta ezin hobeto garatu da, kalitate musikal eta artistiko handiarekin.

Abuztuak, Musika Hamabostaldiaren 81. edizioa ekarri zigun, San Telmo Museoko klaustroa eta eliza musikaren gurtza leku nagusienetako bat bihurtuz. Eta Abuztua Donostian programak ere lagundu digu ezohiko uda hau eramangarriagoa egiten, aire zabaleko kultur eta kirol jarduerak eskainiz.

Eta irailean, Donostia Kulturak eta Festakek duten gaitasun onak aukera eman digu Kontxako estropadak egiteko. Gainera, Zinemaldiaren 68. edizioa ere eredugarria izan da, eta aurreko edizioetan metatu duen jakintza erakutsi du beste behin ere.

Jarduera horrek guztiak agerian utzi du antolatzaileek eta publikoak gaitasun handia dutela egungo egoerara egokitzeko, eta kultura-sare osoak distira handia egin duela, eta ingurune seguruak eskaintzen dituela, izan ere, ez da gertakari nabarmenik edo kutsatze-agerraldirik erregistratu.

Donostiak aztarna kultural handia du. Europan hiri gutxik eutsi ahal izan diote eskaintzari hemen egin dugun bezala. Harrotasunez esan dezakegu hiriak berezko argiarekin distiratu duela kultur arloan. Askorentzat erreferente eta eredu izan gara. Eta gure borondatea da bide hau eta posizionamendu estrategiko hau finkatzea.

Eskerrik asko apustu honek aurrera egitea ahalbidetu duten zuzendaritza-talde guztiei. Baina baita donostiarrei ere. Bere erantzuna eredugarria izan da, arauak betez, eta irizpideak eta antolatzaileak errespetatuz.